Μικρή πράσινη θάλασσα

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Που θα 'θελα να σε υιοθετήσω

Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία

Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο

Να γυρίσεις τον ήλιο και ν' ακούσεις

Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως

Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται

Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς

Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα

Να μπεις απ' το παράθυρο στη Σμύρνη

Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή

Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι

Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε

Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Για να σε κοιμηθώ παράνομα

Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου

Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών

Κομμάτια πέτρες τ' αποσπάσματα του Ηράκλειτου.

Οδυσσέας Ελύτης

Άδειασε τον εαυτό σου από κάθε τι.
Άφησε τον νου σου να αναπαυθεί, να ηρεμήσει.
Χιλιάδες πράγματα έρχονται και φεύγουν, ενώ
ο Εαυτός παρατηρεί την επιστροφή τους.
Αναπτύσσονται και ανθούν και ύστερα επιστρέφουν στην πηγή.
Η επιστροφή στην πηγή είναι μια κατάσταση ακινησίας,
έτσι είναι ο δρόμος της φύσης.
Ο δρόμος της φύσης είναι το αμετάβλητο.
Η γνώση της σταθερότητας φέρνει ενόραση.
Η άγνοια της σταθερότητας οδηγεί σε καταστροφή.
Γνωρίζοντας τη σταθερότητα, ο νους θα μένει ανοικτός.
Με ανοικτό νου, θα είσαι ανοιχτόκαρδος.
Όταν είσαι ανοιχτόκαρδος, θα φέρεσαι βασιλικά.
Όταν φέρεσαι βασιλικά, θα φτάσεις το θείο.
Όταν είσαι θείος, θα είσαι ένα με το Τάο.
Όταν είσαι ένα με το Τάο, θα είσαι αιώνιος.
Και μολονότι το σώμα πεθαίνει, το Τάο δεν αποδημεί ποτέ.

ΛΑΟ ΤΣΕ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί στη συνειδητοποίηση της καθαρής ουσίας μέσα μας. Οδηγεί στην απελευθέρωση της αληθινής μας φύσης από τις αλυσίδες ενός εγώ εξαρτώμενου από τον κόσμο.

Προσφέρει μια εμπειρία πληρότητας, ησυχίας και απλότητας. Βοηθάει να ζήσουμε εκείνες τις στιγμές της ζωής μας στη διάρκεια των οποίων αισθανόμαστε βαθιά ειρήνη και εναρμόνιση με ολόκληρη τη δημιουργία.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ είναι ένα μονοπάτι εμπειρίας και άσκησης που δεν αποκλείει τα άλλα πνευματικά μονοπάτια. Όμως, εκεί όπου ο άνθρωπος χάνεται μερικές φορές στα λόγια, η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ προτείνει την άσκηση της ησυχίας.

Εκεί όπου ο άνθρωπος εγκλωβίζεται μέσα στις μορφές του κόσμου, η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ προτείνει την άσκηση της προσοχής σε αυτό που πραγματικά είναι.

Εκεί όπου ο άνθρωπος χάνεται σε σκέψεις για το παρελθόν που δεν υπάρχει πια και για το μέλλον που δεν έχει έρθει ακόμα, η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ προτείνει την άσκηση της παρούσας στιγμής.

Εκεί όπου βασιλεύουν η ερμηνεία και η ανάλυση, η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ σας επαναφέρει στην πρωταρχική αντίληψη του αληθινού, απελευθερωμένου από κάθε προϊδέαση.

http://www.artoflow.com/

Σεμινάριο

Aν με βλέπουν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες
στα λουλούδια μου, όπως
αυτή τη στιγμή,
θα νόμιζαν πως τα διδάσκω. Ενώ
είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν.
Εχοντάς με στο μέσο
μου διδάσκουν το φως.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Je t'aime

Pour la rosée qui tremble au calice des fleurs
De n'être pas aimée et ressemble à ton cœur
Je t'aime
Pour le noir de la pluie au clavecin de l'étang
Jouant page de lune et ressemble à ton chant
Je t'aime
Pour l'aube qui balance sur le fil d'horizon
Lumineuse et fragile et ressemble à ton front
Je t'aime

À l'aurore légère qu'un oiseau fait frémir
En la battant de l'aile et ressembles à ton rire
Je t'aime
Pour le jour qui se lève et dentelles de bois
Au point de la lumière et ressemble à ta joie
Je t'aime
Pour le jour qui revient d'une nuit sans amour
Et ressemble déjà, ressemble à ton retour
Je t'aime
Pour la porte qui s'ouvre pour le cri qui jaillit
Ensemble de deux cœurs et ressemble à ce cri
Je t'aime... Je t'aime Je t'aime

Jacques Brel 1959

Ο σοφός κουβαλάει
όλα τα υπάρχοντα του
μαζί του.

Ο διαυγής ουρανός
δεν έχει πρόσοψη ούτε πίσω πλευρά.

LES ENFANTS QUI S' AIMENT

Les enfants qui s'aiment s'embrassent debout
Contre les portes de la nuit
Et les passants qui passent les désignent du doigt
Mais les enfants qui s'aiment
Ne sont là pour personne
Et c'est seulement leur ombre
Qui tremble dans la nuit
Excitant la rage des passants
Leur rage, leur mépris, leurs rires et leur envie
Les enfants qui s'aiment ne sont là pour personne
Ils sont ailleurs bien plus loin que la nuit
Bien plus haut que le jour
Dans l'éblouissante clarté de leur premier amour.

Jacques Prevert

Δεν έχει σημασία πόσο αργά βαδίζεις
αρκεί να μην σταματάς.

Ενας αγαπημένος γιός
δεν είναι ποτέ άσχημος.

Είσαι εδώ τώρα.
Αυτό που δεν χάθηκε ποτέ
δεν μπορεί και να βρεθεί.