Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Που θα 'θελα να σε υιοθετήσω
Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία
Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο
Να γυρίσεις τον ήλιο και ν' ακούσεις
Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως
Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται
Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς
Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα
Να μπεις απ' το παράθυρο στη Σμύρνη
Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή
Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι
Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε
Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Για να σε κοιμηθώ παράνομα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών
Κομμάτια πέτρες τ' αποσπάσματα του Ηράκλειτου.
Οδυσσέας Ελύτης
5 comments:
Ωραίο ποίημα, αλλά προτιμώ Τάσο Λειβαδίτη :-)
Ωραίος και ο Λειβαδίτης αλλά ο Ελύτης είναι η αδυναμία μου. :))
http://www.youtube.com/watch?v=MCDJ6Q2Dab4&feature=related
Εχασε την μασέλα του; Tι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής;
Το μισούσα αυτό το ποίημα,γιατι στα μαθητικά μου χρόνια ο Ελύτης ήταν ο μόνος ποιητής που δεν με άγγιζε και δεν τον μελέτησα.Όταν έπεσε στις εξετάσεις(ενώ είχα εντρυφήσει σε όλα τα άλλα πεζά και ποιήματα της ύλης)έγραψα ότι το ποίημα αυτό το έγραψε αφιερωμένο στη γυναίκα του που την γνώρισε ανήλικη,και πήρα ένα 8αρι.Πλέον έχω αλλάξει γνώμη(σιγά φυσικά μην το είχε ανάγκη ο Ελύτης)και δουλεύω να κατανοήσω τα σύμβολα που χρησιμοποιεί.Έχει φανατικό κοινό,και φανατικούς πολέμιους,όπως κάθε ποιητής που έχει αδιαμφισβήτητη ταυτότητα.
Post a Comment