Αξιον εστί το πέρασμα του λύχνου
το γεμάτο χαλάσματα και μαύρους ίσκιους
η σελίδα που γράφηκε κάτω απ'το χώμα
το τραγούδι που είπε η Λυγερή στον Αδη
τα ξυλόγλυπτα τέρατα πάνω στο τέμπλο
οι αρχαίες λεύκες οι ιχθυοφόρες
οι εράσμιες Κόρες με το πέτρινο χέρι
ο λαιμός της Ελένης ωσάν παραλία
τ'αστερόεντα δέντρα με την ευδοκία
η παρασημαντική ενός άλλου κόσμου
η παλιά δοξασία ότι πάντα υπάρχει
το πολύ σιμά και όμως αόρατο.
Η σκιά που τα γέρνει με το πλάι στο χώμα
ένα κάτι του κίτρινου στην θύμηση τους
η αρχαία τους όρχηση πάνω απ'τους τάφους
η σοφία τους η αδιατίμητη.
Η ελιά, η Ροδιά, η Ροδακινιά
το Πεύκο, η Λεύκα, ο Πλάτανος
η Δρυς, η Οξιά, το Κυπαρίσσι
Αξιον εστί το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται
των ερώτων το τραύλισμξα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς και η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ'αγιάζι
Ο στυφός μες στα δόντια επίορκος δυόσμος
δυό χείλη που αδύνατο να στέρξουν - και όμως
το αντίο στα τσίνορα που λίγο λάμπει
και μετά ο γιά πάντοτε θολός κόσμος
Το αργό και βαρύ των καταιγίδων όργανο
στην καταστραμμένη του φωνή ο Ηράκλειτος
των φονιάδων η άλλη πλευρά η αθέατη
το μικρό γιατί που έμεινε αναπάντητο
Αξιον εστί το χέρι που επιστρέφει
από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει
ποιός αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει
ποιό το νυν και ποιόν το αιέν του κόσμου
Νυν το αγρίμι της μυρτιάς
Νυν η κραυγή του Μάη
Αειέν η άκρα συνείδηση
Αειέν η πλησιφάη
Νυν νυν η παραίσθηση και του ύπνου η μιμική
Αιέν αιέν ο λόγος και η Τρόπις η αστρική
Νυν των λεπιδόπτερων το νέφος το κινούμενο
Αειέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο
Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αειέν η βρώση της Ψυχής και η πεμπτουσία
Νυν της Σελήνης το μελάχρωμα το ανίατο
Αειένα το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα
Νυν των λαών το αμάγαλμα και ο μαύρος Αριθμός
Αειέν της Δίκης το άγαλμα και ο μέγας Οφθαλμός
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν νυν το μηδέν
και Αειέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!
Saturday, December 29, 2007
Friday, December 28, 2007
lavender heart II
lavender heart
The waterfall on South Mountain
Hits the rocks,
Tosses back its foam
With terrifying thunder,
Blotting out even
Face-to-face talk.
Collapsing water and
Bouncing foam soak blue moss,
Old moss so thick
It drowns the spring grass.
Animals are hushed.
Birds fly but don’t sing
Yet a white turtle plays on the
Pool’s sand floor
Under riotous spray,
Sliding about with the torrents.
The people of the land
Are benevolent.
No angling or net fishing.
The white turtle lives
Out its life, naturally.
- Wang Wei (699-761)
Monday, December 24, 2007
Saturday, December 22, 2007
ο ουρανός - Μανόλης Αναγνωστάκης
Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
ν'αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
να τα συλλαβίσουμε μαζί
να τα μετρήσουμε ένα- ένα
με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανος.
Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.
Saturday, December 15, 2007
Heart, we will forget him - Emily Dickinson
Thursday, December 13, 2007
Monday, December 10, 2007
Friday, December 07, 2007
Thursday, December 06, 2007
Ο Einstein είπε ΙΙ
Few are those who see with their own eyes and feel with their own hearts.
Albert Einstein
O υπέροχος αυτός διπλός ιβίσκος. Τον είχα αγοράσει για την μαμά μου και όταν μεγάλωσε και δεν χωρούσε στο μπαλκόνι μου τον έδωσε να τον πάρω στα Περιστέρια. Πόση χαρά μου έδωσε, πόσο μου λείπει. Σκέφτομαι συχνά τα Περιστέρια, κυρίως αυτές τις μέρες. Δεν θέλω να θυμάμαι. Δεν θέλω να πονάω. Εζησα μερικές από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου εκεί. Μέχρι που άφησα τους ανθρώπους να εισχωρήσουν.
18/4/23