About suffering they were never wrong,
The Old Masters: how well they understood
Its human position; how it takes place
While someone else is eating or opening a window or just walking dully along;
How, when the aged are reverently, passionately waiting
For the miraculous birth, there always must be
Children who did not specially want it to happen, skating
On a pond at the edge of the wood:
They never forgot
That even the dreadful martyrdom must run its course
Anyhow in a corner, some untidy spot
Where the dogs go on with their doggy life and the torturer's horse
Scratches its innocent behind on a tree.
In Brueghel's Icarus, for instance: how everything turns away
Quite leisurely from the disaster; the plowman may
Have heard the splash, the forsaken cry,
But for him it was not an important failure; the sun shone
As it had to on the white legs disappearing into the green
Water; and the expensive delicate ship that must have seen
Something amazing, a boy falling out of the sky,
Had somewhere to get to and sailed calmly on.
Ως προς τη δυστυχία δεν έσφαλαν ποτέ
Οι Παλαιοί Δάσκαλοι: πόσο σωστά είχαν κατανοήσει
Την ανθρώπινη διάσταση της, πως καταφθάνει
Ενώ κάποιος άλλος τρώει ή ανοίγει ένα παράθυρο ή περπατάει απλώς βαριεστημένα,
Πως όταν οι γέροντες, ευλαβικά, παθιασμένα προσμένουν
Τη θαυμαστή γέννηση, θα υπάρχουν πάντοτε παιδιά
Που δεν την θέλουνε και τόσο, και πατινάρουν
Σε μιά λιμνούλα στην άκρη του δάσους:
Δεν ξέχασαν ποτέ
Πως και το τρομερό μαρτύριο πρέπει να ολοκληρωθεί
Κάπου σε μιά γωνιά, σε κάποιο ρυπαρό σημείο
Οπου τα σκυλιά συνεχίζουν την σκυλίσια ζωή τους και το άλογο του βασανιστή
Ξύνει τα αθώα καπούλια σ' ένα δέντρο.
Στον Ικαρο του Μπρέγκελ, γιά παράδειγμα: πως καθετί γυρίζει ανέμελα
Την πλάτη στην καταστροφή, ο γεωργός
Μπορεί και ν' άκουσε τον παφλασμό, την απελπισμένη κραυγή,
Ομως γιά εκείνον δεν ήταν και καμιά μεγάλη συμφορά, ο ήλιος φώτιζε
Οπως όφειλε τα λευκά πόδια που χάνονταν στο πράσινο
Νερό, και το ακριβό, κομψό καράβι θα πρέπει να είδε κι' αυτό
Κάτι πρωτοφανές, ένα αγόρι να πέφτει από τον ουρανό,
Επρεπε κάπου να φτάσει και γαλήνιο συνέχισε το ταξίδι του.
μετάφραση Χάρης Βλαβιανός
No comments:
Post a Comment