Τοπίο - Οκτάβιο Παζ

Γκρεμός και βάραθρο καιρός περισσότερο παρά λιθάρια ύλη αιώνια. 

Απ' τις ουλές ανάμεσα πέφτει χωρίς ν' αναδεύεται νερό παρθένο κι' αδιάκοπο. 

Στέκεται το άπειρο πέτρα στην πέτρα πέτρες επάνω από τον αέρα. 

Αποκαλύπτετ' ο κόσμος έτσι πως είναι ήλιος ακίνητος μέσα στο χάος. 

Πλάστιγγα του ήλιου δεν βαραίνουν τα βράχια περισσότερο από τους ίσκιους μας. 

 Οκτάβιο Παζ - Η πέτρα του ήλιου μετάφραση Τάσος Δενέγρης

"The 'truth' is only a way of speaking; there is not something labeled 'Truth,' that one day you will find and open the box and see the contents and say, 'Great! I have found the truth.' There is no such box. Your existence is the truth, and when you are silent you are in truth. And if the silence is absolute then you are the ultimate truth. But don't think of the truth as an object -it is not an object. It is not there, it is here."

Osho

Εσωτερικό - Octavio Paz

Σκέψεις εμπόλεμες θέλουν να σπάσουν το μέτωπο μου. 

Δρόμους πουλιών η γραφή ακολουθάει. 

Το χέρι σκέφτεται μεγαλοφώνως 

λέξεις φωνάζουνε η μιά την άλλη. 

 Πάνω στο φύλλο που γράφω 

πηγαινοέρχονται όντα που βλέπω. 

Χελώνα, τραπέζι, βιβλίο

διπλώνουν τις φτερούγες και ησυχάζουν. 

Λάμπες ανάψανε κιόλας ανοιγοκλείνει η ώρα σαν κλίνη. 

 Με κάλτσες κόκκινες κι' όψη χλομή μπαίνουν εσύ κι' η νύχτα.

Ψηλαφώντας - Οκτάβιο Παζ

Τα χέρια μου το τέμπλο του είναι σου 

ανοίγουν μ' άλλην γυμνότητα 

σε ντύνουν ανακαλύπτουνε 

τα δώματα του σώματος σου τα χέρια μου 

άλλο κορμί σκαρώνουν στο κορμί σου. 

 Οκτάβιο Παζ - Η πέτρα του ήλιου μετάφραση Τάσος Δενέγρης

Συμπλήρωμα - Οκτάβιο Παζ

Στο κορμί μου ψάχνεις το βουνό
τον ήλιο του που ενταφιάστηκε στο δάσος
στο κορμί σου γυρεύω την βάρκα
που στα μισά της νύχτας χάθηκε.

Οκτάβιο Παζ - Η πέτρα του ήλιου
μετάφραση Τάσος Δενέγρης

το πουλί - Οκτάβιο Παζ

Το πουλί

Σιωπή του αέρα, φως και ουρανός.
Στην έκδηλη σιωπή
η μέρα καταστάλαζε:
η διαφάνεια του διαστήματος
ήταν η διαφάνεια της σιωπής.
Το ουράνιο πάγιο φως
νανούριζε την ανάπτυξη των χόρτων.
Τα ζωύφια της γης, ανάμεσα στις πέτρες,
κάτω από φως ολόιδιο ήταν πέτρες.
Ο χρόνος ικανοποιόταν στο λεπτό.
Στην εκστατική γαλήνη
το μεσημέρι αποτραβιόταν.

Κι' ένα πουλί τραγούδησε, βέλος λιγνό.
Ασημένιο στήθος πληγωμένο δόνησε τον ουρανό,
κουνήθηκαν τα φύλλα,
τα χόρτα ξύπνησαν...
κι' ένοιωσα πως ο θάνατος ήταν ένα βέλος
κανείς δεν ξέρει ποιός το ρίχνει
και σ' ένα παίξιμο ματιών πεθαίνουμε.

Οκτάβιο Παζ - Η πέτρα του ήλιου
μετάφραση Τάσος Δενέγρης

"If the mind wants to comprehend reality, it will have to come out of the past and the future. But coming out of the past and the future, it is no longer the mind at all. Hence the insistence of all the great masters of the world that the door to reality is no-mind."

OSHO

Φυγή - Σεφέρης

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δεν θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.

Κι' αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι' αν αγκαλιάσαμε
μ' όλη τη δύναμη μας άλλους αυχένες
κι' αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι' αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.