το πουλί - Οκτάβιο Παζ

Το πουλί

Σιωπή του αέρα, φως και ουρανός.
Στην έκδηλη σιωπή
η μέρα καταστάλαζε:
η διαφάνεια του διαστήματος
ήταν η διαφάνεια της σιωπής.
Το ουράνιο πάγιο φως
νανούριζε την ανάπτυξη των χόρτων.
Τα ζωύφια της γης, ανάμεσα στις πέτρες,
κάτω από φως ολόιδιο ήταν πέτρες.
Ο χρόνος ικανοποιόταν στο λεπτό.
Στην εκστατική γαλήνη
το μεσημέρι αποτραβιόταν.

Κι' ένα πουλί τραγούδησε, βέλος λιγνό.
Ασημένιο στήθος πληγωμένο δόνησε τον ουρανό,
κουνήθηκαν τα φύλλα,
τα χόρτα ξύπνησαν...
κι' ένοιωσα πως ο θάνατος ήταν ένα βέλος
κανείς δεν ξέρει ποιός το ρίχνει
και σ' ένα παίξιμο ματιών πεθαίνουμε.

Οκτάβιο Παζ - Η πέτρα του ήλιου
μετάφραση Τάσος Δενέγρης