Ανθη θαλερά μέσα στον κήπο του έρωτα

Σε είχα δει πριν απ' τον Ερωτα
Σε είδα μέσα στα πλήθη που πλημμυρίζουν τους δρόμους.
Ησουν απίστευτα όμορφη.
Ησουν γιά μένα
μοναδική.
Και ήσουν κιόλας δική μου.
Κι' ας μην με είχες φαντασθεί ως τότε ποτέ σου.
Ας ήταν χαμένα τα όνειρα σου.
Ας μην είχες ακούσει τα τραγούδια μου
που είχα γράψει γιά σένα.
Γιατί σε είχα ξεχωρίσει
πολύ πριν συναντηθούμε.
Μέσα στους κήπους των παιδικών μου πόθων
εγώ ο ονειροπόλος κι' εσύ η ονειρεμένη
σαν διαλεγμένοι από την καλή μας τη μοίρα
είχαμε ήδη
αγαπηθεί.
Ετσι όπως σε ονειρεύτηκα τότε
έτσι σε βλέπω και τώρα
κάτω απ' τα φώτα της ανθισμένης ροδιάς
να μου χαμογελάς και να λάμπεις.
Να μου μιλάς τη γλώσσα που μιλούν οι μανόλιες
και που φωταυγούν τα χρυσάνθεμα.
Να μου στέλνεις με το θρόισμα των φύλλων της λεύκας
τρυφερές υποσχέσεις γιά τις αυριανές συναντήσεις μας.
Είσαι όπως πάντα, ασύγκριτα ωραία.
Μέσα στον πολύφθογγο κήπο του Ερωτα
σκορπίζεις το άρωμα σου.
Σαν άνθος η ομορφιά σου στολίζει τον κόσμο.

Σαν άνθος που ξεχωρίζει
σε φροντίζει η Αγάπη μου.

Θανάσης Κωσταβάρας

από εδώ