"Ο άνθρωπος σήμερον αναπτύσσεται τεραστίως. Εις ηλικίαν ολίγων ετών γνωρίζει όσα δεν εγνώριζαν οι γέροι των περασμένων γενεών. Νέος ακόμη έχει χλωμιάσει απάνω σε ογκώδη βιβλία κι έχει δηλητηριασθεί με τους μεγάλους πόθους και με τη δίψα τη μεγάλη των νεώτερων ψυχών... Πως μπορεί να νοιώσει κανείς σήμερα την αφελή χαράν των προγόνων;

Εκουραστήκαμεν από τη σοφία των βιβλίων, έρχονται και παρέρχονται οι ποιηταί και μας αφίνουν τα δάκρυά των και τις αμφιβολίες των κι εκουραστήκαμε πλειά να διαβάζομε και να ρωτούμε και να περιμένομεν απαντήσεις.

Ποιός μπορεί ν'αγαπήση σήμερα τη μεγάλη αγάπη των πατέρων του, τη φαιδράν αγάπη των προγόνων του, αφού μέσα στα βιβλία και τις ψυχολογικές αναλύσεις των νεωτέρων συγγραφέων είδε διακεκορευμένα όλα τα μυστικά της αγάπης;

'Οταν τα χείλη της πλησιάζουν τα χείλη μου ξέρω -μου είπαν- τι σκέπτεται, τι όργια πλάσσονται κάτω από το δέρμα της.

'Οταν πηγαίνω στην Εκκλησιά ξέρω -μου είπαν- τι κρύβεται μέσα στο άγιο Δισκοπότηρο, τι σκέπτονται τα μάτια των ιερέων και γιατί πηγαίνουν οι γυναίκες.

'Ολα τα ξέρει ο σημερινός άνθρωπος. Τίποτε δεν αφήκαν παρθένο στη ψυχή μας. Η εξουσία, η Επιστήμη, η δόξα δεν μας αρκούν πλειά. Κάτι άλλο ζητούμε."

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, 1906, σε ηλικία μόλις 23 ετών...