4 "μικρά" του Οκτάβιο Παζ

Το μαχαίρι

Πουλί από πάγο το μαχαίρι
ατόφιο πέφτει, κι' ο αέρας παγώνει
όπως παγώνει μιά κραυγή μες στην σιωπή,
στην άκρια μιάς τρίχας εξαγνίζεται
το αίμα που κρέμεται και η στιγμή
στα δύο ανοίγει μολυβένια...
Ακατοίκητος κόσμος και ψυχρός ουρανός
όπου ένας κομήτης σταχτής βουίζει κι' εκτρέπεται.

Λαγοκοίμισμα

Χαράζει. Το ρολόι τραγουδά.
Ο κόσμος σωπαίνει, αδειανός.
Υπνοβάτης σηκώνεσαι
και κοιτάζεις δεν ξέρω ποιούς ίσκιους
πίσω απ' τον ίσκιο σου τίποτα.
Απ' τη νύχτα βγαλμένη
είσαι ένα λευκό κλαδί.

Ρητορική

Τραγουδούν τα πουλιά τραγουδούν
και δεν ξέρουνε τι τραγουδάνε
το λαρύγγι τους είναι
η αντίληψη όλη.

Επιτάφιος για ένα ποιητή

Ηθελε να τραγουδά,
τραγουδώντας ξέχναγε
την πραγματική
όλο ψέματα ζωή του
και θυμόταν
την ζωή του από αλήθειες που διαψεύστηκαν.

μετάφραση Τάσος Δενέγρης