Σκέψεις εμπόλεμες
θέλουν να σπάσουν το μέτωπο μου. Δρόμους πουλιών η γραφή
ακολουθάει.
Το χέρι σκέφτεται μεγαλοφώνως
λέξεις φωνάζουνε η μιά την άλλη.
Πάνω στο φύλλο που γράφω
πηγαινοέρχονται όντα που βλέπω.
Χελώνα, τραπέζι, βιβλίο
διπλώνουν τις φτερούγες και ησυχάζουν.
Λάμπες ανάψανε κιόλας
ανοιγοκλείνει η ώρα σαν κλίνη.
Με κάλτσες κόκκινες κι' όψη χλομή
μπαίνουν εσύ κι' η νύχτα.
No comments:
Post a Comment