Μονάχα με την ποίηση - Τάκης Βαρβιτσιώτης

Μονάχα με την ποίηση
Δε θα χαθούν ποτέ
Τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
Ούτε τα φώτα ούτε η χαρά
Ούτε τα δέντρα ούτε η νύχτα

Μονάχα με την ποίηση
Θα 'μαστε ακόμα ικανοί
Να βλέπουμε και ν' αγαπούμε
Να ονομάζουμε τα πράγματα
Με τις πιο καθημερινές λέξεις
Να λέμε το ψωμί ψωμί τη σκάφη σκάφη
Και μ' ένα βλέμμα να οδηγούμαστε
Σε μιαν αλήθεια οριστική

Μονάχα με την ποίηση
Θα μεγαλώσουνε τα στάχυα
Και τα στήθη των κοριτσιών
Το ποτάμι θ' απομείνει ποτάμι
Η θάλασσα θάλασσα
Κι ο ουρανός ουρανός

Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τ' αστέρια
Μέσα στις καπνοδόχες
Κι όλη τη θλίψη που ενδημεί
Στο βάθος των ματιών
Και θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε
Το γενέθλιο χωριό μας
Παραχωμένο μες στα χιόνια

Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τον έρωτα
Και πατώντας από κλωνί σε κλωνί
Κι από ελπίδα σ' ελπίδα
Θα εγκαθιδρύσουμε
Την αγνή βασιλεία των φτερών

Be love

Παλεύουμε με την αγάπη αιώνες τώρα,
Παλεύουμε μονάχοι και γυμνοί
Μέσα στο κύμα, στ' ανεξάντλητο παρόν μας.

Τα καράβια μας θυμούνται την Αργώ
Και τα μάτια μας τα πρώτα όνειρά μας
Που ξερνούν απ' τις καρδιές μας το φαρμάκι
Ως το τέλος και τη νέα μας αρχή
Στο φως ετούτο, τ' αδυσώπητο, τ' αγνό.

Παλεύουμε και χάνουμε γυναίκες και πατρίδες,
Τη Μήδεια που γνωρίσαμε απλά για να μας κάψει,
Τη χώρα που μας γέννησε απλά για να μας θάψει
Στο χώμα ετούτο, τ' αδυσώπητο, τ' αγνό.

Μα και νεκροί θα τραγουδάμε,
Μα κι αδικαίωτοι θα ζούμε
Σε κάθε κόκκο σκόνης, σε κάθε στάλα φως:

Εμείς,
Οι νοσταλγοί του πρώτου άστρου,
Οι αδυσώπητα αγνοί.

Ιάκωβος Θήρας Καραμολέγκος

There is only one corner of the universe you can be certain of improving, and that's your own self. Aldous Huxley

Enlightenment is, in the end, nothing more than the natural state of being." —Adyashanti