Since it has no form, could it have size? Since it has no size, could it have bounds? Because it has no bounds, it has no inside or outside. Having no inside or outside, it has no far or near. With no far or near, there is no there or here. Since there is no there or here, there is no coming or going. Because there is no going or coming, there is no birth or death. Having no birth or death, it has no past or present. With no past or present, there is no delusion or enlightenment....

To βιβλίο είναι γαλάζιο, το μολύβι κίτρινο.
Αν το κατανοήσεις αυτό,
θα κατανοήσεις τον εαυτό σου.

απόφθεγμα ζεν

Το ψάρι κολυμπάει
Το νερό δεν έχει τέλος
Το πουλί πετάει
ο ουρανός δεν έχει τέλος.

τι είναι το ζεν

Το Ζεν δεν είναι φιλοσοφία ή θρησκεία. Είναι προσωπικό βίωμα, καθαρή εμπειρία της ζωής και του εαυτού μας. Το Ζεν δεν είναι παράδοση και τυπικά. Δεν βρίσκεται μέσα σε βιβλία ή σε ιερά κείμενα. Ούτε βρίσκεται μόνο σε μοναστήρια και κέντρα εκπαίδευσης. Δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να έχει και να το δώσει στους άλλους. Το Ζεν στην ουσία του είναι αγνό, αυθεντικό, ελεύθερο από πεποιθήσεις και δόγματα. Μέσα από την εξάσκησή του βιώνει κανείς την ελευθερία και τη χαρά του να είναι απλά πλήρης, να είναι αληθινά ο εαυτός του. Ζεν είναι η αφύπνιση στον αληθινό μας εαυτό και η συμπόνια που γεννά η αφύπνιση αυτή.

Από το www.artoflow.com

Υπερβολή του απομεσήμερου -- Σωτήρης Παστάκας

Μεγάλωσα στην υπομονή κι υπομονή
μου άμβλυνε την όραση. Μιά όαση
ανθίζει τώρα στο κέντρο του δωματίου.
Την οικεία προοπτική της επίπλωσης
καλύπτει άγρια βλάστηση. Αναρίθμητα
φυτά αναρριχώνται στους τοίχους.
Θα σβήσουν βέβαια, δίχως ν'αφήσουν ίχνος,
αν δεν ολοκληρώσω τη μεταμόρφωση μου
και γίνω το ταπεινό ερπετό της ερήμου,

ο κάκτος που προυποθέτει το όραμα.

Jacques Prévert - Je suis comme je suis

Je suis comme je suis
Je suis faite comme ça
Quand j’ai envie de rire
Oui je ris aux éclats
J’aime celui qui m'aime
Est-ce ma faute à moi
Si ce n’est pas le même
Que j’aime chaque fois
Je suis comme je suis
Je suis faite comme ça
Que voulez-vous de plus
Que voulez-vous de moi

Je suis faite pour plaire
Et n’y puis rien changer
Mes talons sont trop hauts
Ma taille trop cambrée
Mes seins beaucoup trop durs
Et mes yeux trop cernés
Et puis après
Qu’est-ce que ça peut vous faire
Je suis comme je suis
Je plais à qui je plais
Qu’est-ce que ça peut vous faire

Ce qui m’est arrivé
Oui j’ai aimé quelqu’un
Oui quelqu’un m’a aimé
Comme les enfants qui s’aiment
Simplement savent aimer
Aimer aimer...
Pourquoi me questionner
Je suis là pour vous plaire
Et n’y puis rien changer.


Jacques Prévert - Paroles

Petits poemes en prose (Le spleen de Paris) Par Charles Baudelaire

I. L'Etranger


"Qui aimes-tu le mieux, homme enigmatique, dis? ton pere, ta mere, ta soeur ou ton frere?

- Je n'ai ni pere, ni mere, ni soeur, ni frere.

- Tes amis?

- Vous vous servez la d'une parole dont le sens m'est reste jusqu'a ce jour inconnu.

- Ta patrie?

- J'ignore sous quelle latitude elle est situιe.

- La beaute?

- Je l'aimerais volontiers, dιesse et immortelle.

- L'or?

- Je le hais comme vous haissez Dieu.

- Eh! qu'aimes-tu donc, extraordinaire etranger?

- J'aime les nuages... les nuages qui passent... la-bas... la-bas... les merveilleux nuages!"

Παράθυρα προς την πέμπτη εποχή

1
Ξέρεις την κόμη που έγραψε τον άνεμο; Τις ματιές που παραλληλίσανε το χρόνο;
Τη σιωπή που ένοιωσε τον εαυτό της;
Αλλά είσαι εσύ μιά νυχτερινή επινόηση που αρέσκεται στις βροχερές εκμυστηριεύσεις. Που αρέσκεται στο τριίστιο ξάνοιγμα του πόντου. Είσαι μιά περίπτωση ακατόρθωτη που όταν ναυαγήσει βασιλεύει. Μιά φανταχτερή καταστροφή είσαι.
Α! Θέλω να'ρθουν τα στοιχειά που ξέρουν ν'αρπάζουν. Η μέση των συλλογισμών μου θα ευφράνει την καμπύλη τους διάθεση. Οταν ανέβουν μεγαλώνοντας τα δαχτυλίδια ο ξαφνικός ουρανός θα πάρει το χρώμα της προτελευταίας μου αμαρτίας.
Ενώ η τελευταία μου θα γοητεύεται ακόμη από τα μοναχικά τούτα λόγια!


Oδυσσέας Ελύτης