Γιατί δεν έχει φάρμακο για έρωτα και φόβο,
Βαρύτερη πλατίνας είν' του Κρόνου η άλω,
Μελανό βελούδο σκεπάζει την αγχόνη
Και τ' ωραίο είδωλο.

Τι βαριά στολίσματα που 'χεις, Βενετία.
Στους καθρέφτες σου αντιλαλεί
Ο αέρας σου κρυστάλλινος. Λιώνει στα σαλόνια
Το γλαυκό σαράβαλο γυαλί.

Μόνο οι παλάμες ένα ρόδο σφίγγουν —
Θάλασσα χλωρή, συγχώρα τες!
Πες μου Βενετσιάνα, πως μπορώ να φύγω
Από του θανάτου τις γιορτές;

Μαύρος στον καθρέφτη φέγγει ο Αποσπερίτης,
Η αλήθεια είναι ζοφερή.
Ο άνθρωπος γεννιέται, σβήνει ο μαργαρίτης,
Κι η Σουζάνα* γέρους καρτερεί.

Απόδοση Fulgur Conditum, 2015

*Παραπομπή στον πίνακα του Βερονέζε "Η Σουζάνα και οι γέροι"


από το διαμαντάκια που μάζεψα στο facebook, ευτυχώς υπάρχουν κι' αυτά