"Πρώτον, άσχετα με τις επιθυμίες και τους στόχους μου, έπρεπε να ασκηθώ σε όλα τα είδη ποίησης. Δεύτερον, να ετοιμάζομαι ,εφ όσον επέμενα στις αιτιάσεις μου, για μεγάλο, πιθανόν αργόσυρτο, σίγουρα βασανιστικό, ίσως πέραν του βίου μου, διάστημα μη αναγνώρισης, χωρίς μάντιδα δάφνην. Θα έθετα εαυτόν εκτός αποθεώσεως και επαίνων. Θα αντιμετώπιζα δυσπιστία, κατηγορίες για πεζολογία, άρνηση ακόμη και της παραμικρής αξίας των ποιημάτων μου. Τρίτον, ότι έπρεπε να βασιστώ σε εσωτερικά κριτήρια και δεν έπρεπε να μπλεχτώ με αντικειμενισμούς.

Χωρίς συζήτηση, συμφώνησα. Σου ζήτησα διευκρινήσεις για το κριτήριο. Η άποψή σου ήταν απλή: θα είχα μέσα μου, απλούς, αυστηρούς κανόνες ,φυτεμένους στον εγκέφαλο, που θα με βοηθούσαν να διακρίνω αυτομάτως το καλό και το κακό, όχι από κάποια ηθική έννοια, αλλά εάν ο κατενώπιον στίχος είχε στυλ και τεχνική ή όχι. Τα υπόλοιπα θα ήταν και θα παρέμεναν φρέσκος καθαρός αέρας. Η γραφή, μου εξήγησες, είναι αυτόχθων και ανεξάρτητη αρχή. Ενόσω την επιχειρείς, να θυμάσαι ότι «γράφεις» και με τις κινήσεις του σώματος, ότι σκέφτεσαι και με χρώματα, ότι τα ελληνικά δεν είναι η μόνη σου αρματωσιά. Οι ήχοι είναι η πάσα σου αρματωσιά. Η ποίηση είναι απόλυτο κριτήριο εξωστρέφειας.
Είναι ό,τι περιέχεται στο αέτωμα ενός αρχαίου ναού, ό,τι περιέχεται στο εσωτερικό ενός τρούλου."

πηγή